Odaklanma sorunu, önceliklerin çatışmasıdır diyor Timothy Gallwey. Yapmamız gerekenlerin olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Başkalarının belirlediği ajandayı sahiplenmek zorundayız. Dengemize neşemize, gelişimimiz için gerekli ihtiyaçlarımıza öncelik veriyor muyuz? Kendi hayatımızı yaşamak için kendimize ne kadar izin veriyoruz?
Ne ekersen onu biçersin, yani kendimize, gelişimimize bir şey ekmiyorsak bir şey elde etmeyi bekleyemeyiz.
Toplum doğası gereği bizden hiç bitmeyen taleplerde bulunurken; özgürlük insan ruhunun doğasında vardır. Odaklanamamanın kökünde yatan da işte bu birey ve onu çevreleyen toplum arasındaki ana çatışmadır.
Seçim çok basittir ama seçimi yapabilmek her zaman o kadar basit değildir. Gallwey, İş Hayatında Zihin Oyunları kitabında konuyu şöyle örnekliyor:
Benlik 1: Aracınızı kullanırken elinizi direksiyonda kaskatı tutmak gibidir.
Benlik 2: Eller direksiyonu rahatça kavramış şekilde zorlanmadan kullanmak gibidir.
Benlik 1, kendine bir şeyi kanıtlamakta veya hak etmediği bir şeyi kazanmaya çalışmaktadır. Benlik 2’nin üstünlüğü doğal bir şekilde neşesini sergilemesindedir.
Ne istediğimizi bilmediğimizde Benlik 1’in ajandasının ağına düşebiliriz. Benlik 2 bu çatışmalar sona erdiğinde veya tüm isteklerimiz aynı yöne ilerlediğinde ortaya çıkar.
Yaptıklarımızı tercihlerimiz doğrultusunda yaptığımızda odaklanma, sadece anahtar bir katkı değil aynı zamanda bireysel özgürlüğümüz için de gerekli bir unsurdur.
Odaklanmanın daha kolay bir yolu yoktur, sadece farkındalık, seçimler, güven ve mümkün oldukça fazla uygulama gerekmektedir.
Gülsünay Uysal Kaba
