Çalışanlar çok çeşitli nedenlerle işlerinden ayrılabilirler. Bazen taşınma gibi özel nedenler bazen de organizasyondaki sorunların göstergesi olabilir. Etik dışı uygulamalar, aşırı stresli iş ortamı, hakaret vs.
Çıkış mülakatları sorumluların şirkette olan bitene ilişkin bilgi alabilmelerinin son fırsatıdır. Çünkü ayrılan çalışanın artık herhangi bir şeyi kaybetme riski kalmamıştır. Bu nedenle ayrılan çalışanın dürüst olabileceği üzerinden bir kurguyla uygunsuz durumların tespiti için fırsat varsayılabilir.
İnsana ve görüşlerine duyulan saygıyı da gösteren ‘Çıkış Mülakatı’nda ayrılma nedeni, yöneticisi hakkındaki görüşleri, çalışma koşulları, kariyer olanakları, eğitimlerin yeterliliği, ücret, performans yönetimi gibi konular sorgulanmaya değerdir.
Çıkış görüşmelerini giden çalışanlar için, “gidiyorsun zaten çamur at izi kalsıncılık bu” ya da yönetimin istifa alan yöneticinin kulağını çekmesi gibi klişelerden daha öte bir bakış açısıyla ele almak gerekir. Alınan geri bildirimler organizasyonun imajını geliştirmek için bir fırsattır. Dolayısıyla fırsatı yakalamak için yönetimde sürece ilişkin derin bir farkındalık, ayrıca uygun bir raporlama sistemi kurmak şarttır.
Işten çıkarılan değil de istifa eden çalışanla uygun koşullar ve şeffaflık altında yapılan Çıkış Görüşmesi şirketin geleceği için değerlidir.
Bu konuya kafa yorduğum şu günlerde Linkedin üzerinden bir anket açtım ve bağlantılarıma şirketlerinde çıkış görüşmesi yapılıp yapılmadığını sordum. 293 kişinin katıldığı ankette 131 kişi EVET yapılıyor diye cevaplarken diğerleri yapılmadığını belirtmiş. Çıkış mülakatı yapmayan %55’e sesleniyorum, bu kadar az maliyetli ve değerli bir uygulamayı devreye almak için üşenmeyin.
Gülsünay Uysal Kaba
