İçimde uzun yıllardır bir sızı oluyor milli bayramlarda. Biraz özlem. Nerede bizim çocukluğumuzun bayramları diyorum. Sonra bizim çocuklarımız o duyguları hiç yaşayamayacak diye de biraz kaygı ekleniyor üstüne. Rahmetli Ahmet Dedem, Köy Enstitülü’ydü. Bilirsiniz köy enstitüleri kırsal bölgelerde okulların toplum yaşam merkezi haline gelmesi ve okulun yerel koşullara uyarlanmasına dayanır. Dedem de işte bu felsefeyle, tam bir eğitim neferi olmuş ve ömrünü medeniyete adamış. Arifiye’de okulu bitirir bitirmez kendi köyüne dönüp sıvamış kolları. Başlamış tüm köy halkına Alfabe’yi öğretmeye. Muhtarı var, İmamı var. Kolay olmamış kabul edilmesi, cehaletle sonsuz bir mücadele. Hele ki muhacırın oğlu iken, Ahmet Öğretmen olmak. Tahmin edin ne zorluklar aydınlığa yürünen yolda!
Köy Enstitülü bir dedenizin olması demek Atatürk’ü ölümüne sevmek, Söylev’i iyi bilmek demek. Aslında Atatürk için söylenmiş birbirinden güzel onca söz varken bu yazıda sizlerle yüreğimden paylaşmak istediğim bir şey var, aslında bir an.
23 Nisan’dan bir gün önce yıkanmış, ütülenmiş dev, al bayrağı asıyor babaannem ikinci katın köşe camından. Kimseye aldırmadan, gururla ve sonsuz bir itinayla…
Marşlar ve türküler eşliğinde önde esmer, uzun boylu dedem Ahmet Öğretmen görünüyor, şapkasını çıkarmış bu kez, arkada okulun çocukları köyü dolaşıyorlar bayraklarla…
Hala ne zaman köyde bir bayrama denk gelsem aynı şekilde tüm köyü dolaşan coşkulu çocuklarını izlesem köyün, marş sesleri arasına iki damla gözyaşı bırakırım… Biri geçmişe, biri geleceğe…
Bugün 23 Nisan. Sokağa çıkma yasağı var şehirde. 2,5 yaşındaki kızımla 10. kattaki balkonumuzdan astık bayrağımızı, biraz yalnız. Youtube’dan “Hoşgelişler Ola Mustafa Kemal Paşa”yı açtık. Biraz sessiz. O görmeden, sildim yaşını gözümün, biraz buruk.
Aynı coşkumu o da yaşasa istedim, heyecanla alkışladık, salgının ortasında…
Biliyorum benim kızım eğitimin, modern ve akla dayalı bir yaşamın davasını vermiş bir kahramanın gözlerine bakarak dinleyemeyecek belki hiçbir zaman Ulu Önder Atatürk’ü… Ama o da bu mücadeleyi sürdürecek, doğru yerden. Çünkü eğitim için verilen bu mücadele bu ailede hiçbir zaman bitmeyecek.
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun. Daha sağlıklı daha az ölümlü olsun.
