Kişinin kendini bilmesi ne kıymetli. Bu da birçok kişisel gelişim çalışmalarının değerlerle başladığına denk değil mi? Hacı Bayram Veli ne güzel demiş:
« Bilmek istersen seni,
Cân içre ara cânı.
Geç cânından bul ânı,
Sen seni bil, sen seni. »
İstifalara baktığımda takdir edilmemiş değerler buluyorum. İşimiz malum, istifa almak isimiz. Bir IK profesyoneli olarak bana bazen doğru yeteneği organizasyonuma kazandırmış olup, doğru yönetilmemiş, desteklenmemiş olunmasını ve kaybedildiğini görmek suya yazı yazmak gibi hissettiriyor.
Benim de başıma geliyor elbet. Şapkamı önüme koyup her defasında bakarım. Bu hikâyede neydi yanlış olan? Her zaman aynı olmuyor, kişisel arayışlar ve ihtiyaçlar bir yana tekrar eden problematik « değerler » e çıkıyor.
Eğer ekibinizden istifa almak istemiyorsanız çalışanınızı tanımaya emek vermeniz önemli. Onu ne motive eder? Bir lider olarak sizden ne bekler? İlişkilere değer veren bir çalışana pazartesi sabahı raporları sorarsanız bu yolculuğun sonu nettir. Çalışan onore edilmemiş değerinin öcünü elbet alır 🙂 Ya da takdir edilmeye önem veren bir ekip arkadaşınızın iyi tasarladığı bir projeyi tebrik etmezseniz bu emeği kaybedebilirsiniz, adalet değeri yüksek olan bir çalışanın maaşı yeni giren ve daha az deneyimli bir çalışanınızdan düşük kaldığında da kaybetmek kaçınılmaz.
Her IK’cı bilir, çalışan şirketi değil, kotu liderini terk eder!
