Çetrefilliydi. Kendime baktığım son yıllarda. Gülsünay’ın kendine yolundan bahsediyorum. Annemle aynaladığım, anneme dolandığım, anneliğime bulaşan, anneme yansıttığım, annemde çözdüğüm.
Çözümün belirgin çerçeveleri olmadığını fark ettiğimde rahatladım. Belki hala çözmedim, belki çoktan belki de sorun yoktu. Ben yazmak istedim hep, bu sorunun çözümü budur. Nokta… diye kağıt ve kalemle. Öyle değilmiş. Bazen bulanık, bazen geçirgen, bazen berrak, sıvı bazen, sonra katı, buruk, sağlam, yakıcı, yıkıcı, aktif, edilgen, şefkatli, merhametsiz, ayrımcı, birleştirici, güçlü, hastalıklı, devingen, istikrarsız, şiddetli, bitmeyen.
Baktığım perspektifi alaşağı ettim. Kavramların içlerini boşalttım. Duvarıma yazılanları sildim. Yeniden yazmaya çalıştığım bugünlerde siz bana sudan çıkmış bir balık deyin ben ise yürümeyi öğrenen bebek, tam ve bir insan olma yolculuğumda. Düşmekten üşenmeyen. Olmaya niyetli.
Bugün benim doğum günüm. İyi ki doğdum. İyi ki anne. Soluduğum hava, bu gökyüzü ne kadar ferah, zengin ve güçlü seninle. Seneye de birlikte olur muyuz anne?
Gülsünay Uysal Kaba
